فرار غیرنظامیان افغان از جهنم طالبان - یادداشت سریع

به گزارش خبرنگاران، خبرنگار خبرگزاری فرانسه با شماری از صد ها آواره افغان که در پارکی در مرکز شهر کابل سکنی گزیده اند، مصاحبه کرده است. افرادی که با دست خالی به مرکز رسیده اند و در این پارک بدون هیچ امکاناتی روی زمین می خوابند.

یکی از این آوارگان، فریبا 36 ساله است که با شش فرزندش از نواحی شمالی افغانستان به کابل آمده؛ او سگ هایی را به یاد می آورد که در اطراف اجساد در نزدیکی زندان قندوز پرسه می زدند.

مروا، 25 ساله هم از تالقان آمده است. او با گریه می گوید که شورشیان دختر عموی 16 ساله اش را ربوده بودند تا او را به عقد یکی از شبه نظامیان درآورند.

بیوه جوانی هم می گوید: وقتی دو دختر در یک خانواده بودند، طالبان یکی از دختران را برای ازدواج می بردند؛ و اگر دو پسر در یک خانواده بودند، طالبان هر دوی آن ها را برای جنگ می بردند. آنقدر غمگینم که به خودسوزی فکر می کنم.

شبه نظامیان طالبان از روز جمعه 9 مرکز از 34 مرکز ولایات را تصرف کرده و باعث فرار هزاران نفر از خانه هایشان شده اند. بنا بر گزارش دولت افغانستان، تنها در دو ماه گذشته 60 هزار خانواده در پی درگیری ها آواره شده اند و 17 هزار نفر از آن ها به کابل آمده اند.

میرویس خان امیری، 22 ساله که روز شنبه خود را از قندوز به پارک کابل رسانده می گوید: سه روز پیش طالبان یک آرایشگر را کشتند، زیرا فکر می کردند او برای دولت کار می کند. اما او فقط یک آرایشگر بود. آن ها همه کسانی را که با دولت کار می کردند می کشند؛ حتی کسانی که 5 سال پیش استعفا داده بودند.

عبدالمنان از آوارگان قندوز می گوید: نیرو های طالبان سر یکی از پسران من را گرفتند و مانند گوسفند با چاقو بریدند و سرش را دور انداختند. نمی دانم آیا بدنش از طریق سگ ها خورده شده یا دفن شده است.

در پارک شهر کابل، کمبود همه چیز دیده می شود. حتی چادری برای خواب آوارگان و پناه گرفتن بچه ها آن ها وجود ندارد. مردم عمدتا جز چند شال چیزی به همراه ندارند که از آن برای خوابیدن استفاده می کنند.