وعده های برجامی شما کپرنشینی بود یا زندگی لاکچری؟! - یادداشت سریع

به گزارش گروه سیاسی خبرنگاران، جعفرزاده ایمن آبادی گفت: دولت روحانی از ابتدا سعی کرد آن اجماع ایران هراسی و ضد ایرانی را بشکند و انصافاً مجلس نهم و دهم، همه کوشش خود را برای یاری به دولت به کار برد و روندی که پیش گرفت، رضایتمندی مردمی هم در پیش داشت.

او با اشاره به روی کار آمدن ترامپ گفت: روی کار آمدن یک رئیس جمهور پریشان احوال در آمریکا خیلی از برنامه ها را به هم ریخت.

ایمن آبادی می افزاید: باید ارزیابی هر فرد، هر گروه، هر مجموعه و هر دولتی را متناسب با امکاناتی که در اختیار دارد، مورد نظر قرار دهیم، رئیس جمهوری داشتیم که نفت را بشکه ای 125 دلار می فروخت و در ورزشگاه های شهر ها می چرخید و پول بین مردم پخش می کرد و مردم برایش هورا می کشیدند، ولی الان شما رئیس جمهوری دارید که آرزوی 100 ساله مردم ایران را برآورده می نماید. دولت روحانی بدون درآمد نفت، کشور را اداره می نماید چیزی که حضرت امام آرزو داشت و هم در سیاست های ابلاغی رهبری شاهد بودیم. نفت نداریم و روحانی کشور را با تقریباً، 30 درصد یا 40 درصد درآمد پیش بینی شده اداره می نماید و از طرفی همه بلایای طبیعی از جمله سیل، زلزله و کرونا تمام کشور را به تعطیلی کشانده است.

او همچنین گفته است: کارنامه دادن بدون در نظر دریافت شرایط منطقی نیست. هیچ وقت بچه ای که در سیستان و بلوچستان در کپر درس می خواند با بچه ای که در شمال تهران در یک مدرسه لاکچری درس می خواند با هم قابل قیاس نیست، هر کدام ابزار و امکاناتی متفاوت در اختیار دارند. دولت با همه امکانات و با همه کم لطفی های داخلی و نامردی های خارجی، خوب توانسته کشور را اداره کند.

درباره اظهارات این نماینده سابق مجلس چند ملاحظه را باید مد نظر داشت. نخست این که عهدشکنی آمریکایی ها از ابتدا قابل پیش بینی بود و هشدار هم داده می شد. حتی هیلاری کلینتون نیز ادبیاتش در انتخابات آمریکا، از باج خواهی های تازه حکایت می کرد و همچنین دولت اوباما بار ها مفاد برجام را زیرپا گذاشت؛ بنابراین اولین سؤال این است که چرا هیچ احتمالی درباره بدعهدی آمریکا، از سوی دولت و وزارت خارجه پیش بینی نشد؟ چرا همه تخم مرغ ها را در سبد توافق گذاشتند، همه فرصت های مالی را به خاطر برجام سوزاندند و پس از مشاهده بدعهدی و ابطال برجام نیز، هیچ برنامه جایگزینی نداشته اند؟

ثانیا این چه نوع اجماع شکنی دشمن است که قبل از برجام 1/5 میلیون بشکه نفت می فروختیم، اما حالا به زیر چند صدهزار بشکه رسیده است؟ اگر قرار باشد برای دریافت بهانه از دشمن، هدفگذاری پیشرفت خود را تعطیل کنیم تا موقتا برای چند ماه تحسین غرب را برانگیزیم و سپس در بازی مار و پله به نقطه شروع برگردیم، این مدل اجماع شکنی ادعایی چه ارزشی دارد؟!

سوم این که برخلاف ادعای آقای امین آبادی، جزو عظیم ترین افتخارات برجامی دولت، افزایش فروش نفت و رشد مالی حاصل از آن (نفتی) بوده است. اداره اقتصاد بدون نفت که امام و رهبری به درستی تأکید داشتند، یک انتخاب هوشمندانه و توأم با برنامه ریزی است، نه اینکه حامیان دولت احیای آمیخته با بی برنامگی را برای مردم فاکتور نمایند و حال آن که مثل دولت خلاف اقتصاد بدون نفت بوده است.

چهارم این که امثال امین آبادی لااقل باید برای خود روشن نمایند که چرا هرگاه یک دولت مقاوم رأس کار است، قیمت نفت افزایش می یابد، اما هرگاه دولتی مماشات طلب سرکار می آید و دم از مذاکره و نرمش می زند، قیمت نفت نیز با سقوط آزاد روبرو می گردد؟! چرا بدون برجام، نفت 125 دلار بود و با برجام، حتی تا 30-40 دلار هم سقوط کرد؟! آیا جز این است که توافق های نامتوازن، یکی از دلایل مهم این تحول است؟!

و بالاخره این که حامیان و گردانندگان دولت فعلی در فصل انتخابات ادعا نمی کردند می خواهند شرایط مدارس کپرنشین را برای کشور درست نمایند بلکه وعده های لاکچری دهان پرکن و پرزرق و برق می دادند؛ از جمله این که: چنان اقتصاد را رونق می دهند که مردم، از پول ناچیز یارانه بی احتیاج شوند. یا این که 150 میلیارد دلار اموال بلوکه شده و 200 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی به ایران می آید. شرایط فعلی مالی بیش از آن که تحمیل دشمن باشد، حاصل بی تدبیری یا سوءتدبیر های هفت ساله بعضی دولتمردان در معطل گذاشتن کشور به انتظار وعده های غرب است.