اینجا بکرترین جنگل ایران است - یادداشت سریع

دیگر چیزی در میانه جنگل پیدا نیست و از وسط جنگل فقط می گردد صدای بال زدن پرنده ها را شنید. هیچ کسی اینجا نیست، نه کلبه ای و نه هیچ مرد روستایی. در جنگل های دوهزار و سه هزار، هرکسی احساس می نماید نخستین آدمی است که قدم داخل آن گذاشته است. جنگل های دوهزار و سه هزار تنکابن از معدود منطقه ها جنگلی ایران است که تا وقت هست و جنگل ها هم سرجایشان هستند، باید سراغشان رفت.

بهتر است در فصلی که دما و رطوبت داخل جنگل کمتر است به آن ها سری زد، پیاده روی کرد و صدای پرندگان را شنید. برترین زمان برای جنگل نوردی در این جنگل ها که خیلی از منطقه ها آن ها هنوز بکر مانده، اواخر شهریور تا اوایل آذرماه است.

از تهران تا دوهزار

تنها راه رسیدن به جنگل های دوهزار از تهران، جاده چالوس و بعد هم شهر تنکابن (شهسوار) است. می توانید با سه وسیله و بعد از طی 275 کیلومتر به تنکابن برسید:

اتوبوس: اگر می خواهید با اتوبوس بروید از ترمینال غرب یک بلیت اتوبوس برای تنکابن خریداری کنید و پنج ساعت بعد در تنکابن پیاده شوید.

تاکسی های بین راهی: می توانید با تاکسی خطی بروید. این تاکسی ها شما را سه ساعت و نیم بعد به تنکابن می رسانند.

خودروی شخصی: اگر وسیله شخصی دارید، باید از اتوبان کرج به خروجی جاده چالوس بروید و آن را تا سرانجام بروید. پس از آنکه به تنکابن رسیدید، از آنجا باید به بخش خرم آباد بروید که از توابع تنکابن است.

جنگل یا کوه؟

برای گردش در دو هزار دو راه پیش روی شماست، هم می توانید در جنگل پیاده روی کنید و هم مسیر کوهنوردی تا قله سیالان را انتخاب کنید.

از کجا پیاده روی کنیم؟

از هر مسیری که بخواهید به جنگل بزنید، بخش خرم آباد در پنج کیلومتری تنکابن ورودی شماست. از خرم آباد هر نقطه ای را که برای ورود به جنگل انتخاب کنید، باید 20 تا 30 کیلومتر ماشین سواری کرد تا به ورودی جنگل رسید. معمولا راهنمایان و تور های گردشگری این پیاده روی را از روستای عسل محله آغاز می نمایند.

این سفر هم می تواند یک پیاده روی دو، سه ساعته باشد و هم یک کوهنوردی دو روزه که این هم بستگی به قدرت بدنی شما و هم برنامه ریزی دارد ک برای این سفر انجام داده اید. می توانید چند ساعت در جنگل پیاده روی کنید، استراحت نموده، چیزی بخورید، از مسیر رفته برگردید و سوار ماشین شده و بقیه تعطیلات را ساحل بگذرانید.

مهم ترین نکته در سفر به منطقه و کوهنوردی و جنگل نوردی در دوهزار این است که هیچ گاه این سفر را بدون راهنما آغاز نکنید.

در کجا کوهنوردی کنیم؟

عسل محله: اگر هدف پیاده روی در جنگل دوهزار است و ابزار کوهپیمایی در اختیار دارید، باید دو روز وقت بگذارید تا به قله سیالان برسید. کوهنوردان معمولا برای رسیدن به سیالان حدود پنج صبح از عسل محله آغاز می نمایند؛ یعنی آخرین نقطه ای که می گردد با ماشین به آنجا رسید. از عسل محله نزدیک به دو ساعت باید پیاده روی کرد تا به دریاسر رسید.

دریاسر: به این منطقه که برسید، جنگل تمام می گردد و به دشت وسیعی می رسید؛ که در تابستان آب و هوای بسیار دلچسبی دارد. وجود کوه های زیبای تنگ لات خان بن، سیاه کل و کل تلا، کوه های پوشیده از گیاهان، چشمه ها و رود های پر آب، دریاسر را به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری، تبدیل نموده است. این دشت پر از درخت های ازگیل و آلوچه جنگلی است که می توانید در فصل میوه از آن ها برای خودتان بچینید. بهتر است کمی در دریاسر استراحت کنید. بعد از دریاسر حدود یک ساعت مسیر کفی پیش روی شماست تا آنکه به منطقه هرسنگ می رسید.

هرسنگ: اینجا منطقه پرآبی است و چشمه های زیادی دارد. بعد از هرسنگ وارد جنگل می شوید. کمی استراحت کنید، چون بعد از اینجا پیاده روی سنگینی پیش روی شماست و باید سه ساعت در مسیر جنگلی پیاده روی کنید که تقریبا تمام مسیر سربالایی و شیب دار است. بعد از آن به راه گردان می رسید.

راه گردان: در راه گردان باید حسابی استراحت کرد، چون حدود سه، چهار ساعت تا آخرین مقصد امروز راه دارید. حدود یک ساعت از این مسیر کفی و بقیه آن سربالاست. حدود پنج عصر است که به گوسفندسرایی به نام وی نی مشهور می رسید.

وی نی: می توانید شب را در همان جا چادر بزنید. اینجا که گوسفندسرای چوپانان الموتی است، می توانید در نزدیکی محلی که ییلاق این دامداران است، شب را صبح کنید. این بالا هوا بسیار سرد است و این ییلاق نشینان کره و ماست تازه را در آبِ برف می گذارند. حتی در تابستان هم در این منطقه می گردد برف دید. در این سرما باید چادر و کیسه خواب همراه داشته باشید، هرچند اگر وسیله کافی نداشتید، چوپانان این منطقه از یاری به کوهنوردان و مسافران دریغ نمی نمایند. باید حدود ساعت پنج صبح از گوسفندسرا راه بیفتید تا بقیه مسیر را زیر آفتاب نمانید. از اینجا تا خود قله سیالان حدود چهار تا پنج ساعت راه است و بیشتر مسیر سربالاست و شیب آن در منطقه های بیشتر و در منطقه های کمتر می گردد.

سیالان: در راه احتمالا از دریاآب که دریاچه ای فصلی در پای قله سیالان هست هم عبور خواهید کرد. به قله که برسید در زیر سایه صخره ای استراحت کنید تا برای بازگشت انرژی کافی داشته باشید.

بازگشت: می توانید از مسیر رفته بازگردید یا مثل خیلی کوهنوردان حرفه ای از کوه هایی که همه به هم راه دارند به الموت رفته و از آنجا به سمت قزوین سرازیر شوید. زمانی که مسیر رفته را بازگشتید و به عسل محله رسیدید، ماشینی که از قبل هماهنگ شده دنبالتان می آید تا به تنکابن بروید. می توانید در تنکابن بمانید یا به سمت سلیمان آباد و از آنجا به سمت روستای چلاسر در 12 کیلومتری جنوب غرب تنکابن بروید.

خوراک دوهزاری

به خاطر آب و هوای خوب منطقه انواع لبنیات و مربا را می توان خرید.

به علت فراوانی گل و گیاه انواع مربا مثل: مربای بهار نارنج، تمشک، پرتقال، گل و... از برترین چیز های منطقه است. البته عسل و لبنیات محلی را هم فراموش نکنید. اگر آشنایی در روستا ها دارید یا بانویی را در منطقه پیدا کنید که برایتان غذا بپزد، فرصت خوردن غذا های محلی را از دست ندهید، البته غذایی را که حتما یک مازندرانی محلی و مخصوصا روی آتش هیزم پخته باشد.

خوراک هایی مثل میرزا قاسمی، باقالا قاتق، ترشه تره، شیرین تره، پنیر برشته، خورشت فسنجان، خورشت آلو و انواع خورشت ها و غذا های دیگر. اما اگر در خانه گلی مانده باشید می توانید صبحانه محلی مثل سرشیر و مربا بخورید یا یکی از همین ناهار های محلی را با مخلفات کامل مثل سبزی و انواع ترشی مهمان شوید.

کجا بمانیم؟

این بستگی به سلیقه و امکانات مالی شما دارد که از میان امکانات: هتل، مهمانسرا، خانه محلی و چادر کدام را برای اقامت انتخاب کنید. اگر فکرش را نموده اید و با خودتان چادر برده اید، نگران محل اقامت نباید بود و فقط باید به فکر بارش باران باشید. اگر هم خواستید می توانید در اتاق خانه های روستایی منطقه بمانید. البته باید خودتان با صاحبخانه بر سر قیمت به توافق برسید. یکی از گزینه های خوب، ماندن در خانه گلی چلاسر است. به چلاسر که برسید از هرکسی سراغ خانه گلی را بگیرید، نشانتان می دهد.

توصیه هایی برای ماندن در طبیعت

زیر درختان آتش روشن نکنید.

هرگز درختان را برای روشن کردن آتش قطع نکنید.

جز رد پای خود، چیزی در طبیعت باقی نگذارید. زباله هایتان را با خود به شهر های بزرگ بازگردانید.

برای استفاده از امکانات و امنیت بیشتر در نزدیکی خانه های روستایی چادر بزنید.

در ارتفاعات مراقب سگ های گله باشید.

در بیشتر نقاط مرتفع و جنگل، تلفن همراه آنتن نمی دهد.

هنگام کوهنوردی یا پیاده روی در جنگل حتما به صورت گروهی حرکت کنید و از جمع جدا نشوید.

اگر در ارتفاعات دچار مسائل تنفسی می شوید، بهتر است به سیالان نروید.

در ارتفاعات مراقب خزندگانی مثل مار باشید و همواره در کوله و چادرتان را محکم ببندید.

هنگام پیاده روی آب کافی همراه بردارید.

منبع: سرزمین من