نگاهی به فیلم سگ های هار: تنش و غافلگیری در بازسازی یک فیلم نفرین شده - یادداشت سریع

جهت دریافت خدمات بازسازی ساختمان مسکونی با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.

یکی از قوانین جهان این است: هیچ چیز آن طور نیست که به نظر می رسد. جمله سرانجامی فیلمی که احتمالاً پرتنش ترین اثر سینمایی جشنواره سی وچهارم بین المللی فجر است، البته در خصوص خود آن نیز صدق می نماید.

فیلم سگ های هار (عنوان فرانسه Enragés و به انگلیسی Rabid Dogs) محصول 2015 فرانسه و کانادا به کارگردانی اریک آنزو که در بخش مرور سینمای فرانسه جشنواره فجر سال جاری نمایش داده شده، بازسازی فیلمی است به همین نام به کارگردانی ماریو باوا، محصول 1974 که البته به علت بلاهای متعددی که بر سازندگان آن فیلم نازل شد، تا 24 سال بعد از ساخته شدن امکان نمایش نیافت.

سگ های هار ماریو باوا (با عنوان ایتالیایی Cani Arrabbiati) که فیلمنامه اش را آلساندرو پارنزو نوشته بود، در آخرین مراحل فراوری به علت ورشکستگی تهیه نماینده به پرده راه نیافت و بعد، مرگ سرمایه گذار اصلی فیلم در تصادف رانندگی سبب شد فیلم محصول 1974 بالاخره در 1998 با پخش VHS امکان نمایش خانگی پیدا کند و نه سال پس از آن، در سال 2007 با عنوان ربوده شده (Kidnapped) روی پرده برود. یکی از منتقدان آن فیلم را نیستی گرایانه ترین اثر ماریو باوا نامید و دیگری به آن لقب شاهکار نوآر کمینه گرایانه داد.

نمایی از سگ های هار محصول 1974 ایتالیا به کارگردانی ماریو باوا

فیلم فرانسوی سگ های هار چهار دقیقه از نظر زمان نمایش از نسخه ایتالیایی بیشتر دارد (100 دقیقه) و تفاوت هایی در جزئیات داستان (مثل تبدیل پسربچه بیمار به دختربچه بیمار)، فضا (که با اختلاف زمانی 41 ساله و اختلاف مکانی دو کشور اروپایی همسایه کاملاً طبیعی است) و همچنین اختلاف فاحش سبک تصویرپردازی و میزانسن دو کارگردان.

فیلمنامه سگ های هار را کارگردان، اریک آنزو نوشته و خود او یکی از چهار تهیه نماینده فیلم است. لامبر ویلسن (بازیگر 57 ساله فزانسوی که کارش را 39 سال پیش با نقش کوتاهی در فیلم جولیا به کارگردانی فرد زینه مان شروع نموده و در فیلم هایی مانند جفرسن در پاریس، سه گانه ماتریکس و از خدایان و انسان ها حضور داشته)گیوم گویی، ویرجینی لدویِن و فرانسوا آرنو از بازیگران این فیلم هستند. این فیلم برای اولین بار سال گذشته در یکی از بخش های فرعی جشنواره کن به نمایش درآمد.

نمایی از سگ های هار محصول 2015 فرانسه و کانادا به کارگردانی اریک آنزو

داستان فیلم با سرقت مسلحانه ای شروع می گردد که از همان ابتدا فاجعه می سازد و پیامدهای این حادثه را به ترتیب زمانی و با نشان دادن نمایشگرهای زمانی در چند ساعت پس از آن دنبال می نماید. چهار دزد مسلح پس از سرقتی خونین همراه با کیسه های پر از پول از چنگ پلیس فرار می نمایند و از روی ناچاری یک زن رهگذر و مردی را که میخواهد دختر چهار ساله بیمارش را هر چه سریع تر به عمل جراحی پیوند کلیه برساند، گروگان می گیرند و سر راه خود مدام بر تعداد جنازه ها اضافه می نمایند و هر کاری که می توانند برای فرار از پیامدهای جنایات خود انجام می دهند؛ غافل از این که هیچ چیز آن طور که به نظر می رسد، نیست.

چرخش روایت و غافلگیر شدن تماشاگر از مشاهده تغییرات غیرمنتظره داستانی، البته در سینمای امروز تازگی ندارد و تماشاگر معاصر نمونه های خوب و بد متعددی از این شیوه داستان سرایی را به خود دیده است. شاید آنچه سبب شده است تا فیلم نمره متوسطی از منتقدان سینمایی بگیرد، همین تازگی نداشتن عنصر پیچش داستانی به عنوان یکی از نقاط اتکای فیلمنامه باشد. اما فیلم از لحاظ زمانبندی و ضرباهنگ، بازی، تصویرپردازی، تدوین و موسیقی کاملاً پیروز عمل نموده است و به راحتی می تواند تماشاگر عادی را از اولین لحظه تا سرانجام، میخکوب نگه دارد.

فیلم از جنبه بصری مبتنی بر نماهای کوتاه در سکانس هایی متکی بر تدوین موازی دو یا چند رویداد همزمان است. فیلمساز اغلب در به کار گیری نماهای اکستریم کلوزآپ (بیش از حد نزدیک) اشخاص و اشیاء پیروز عمل نموده و گاه آن را به افراط کشانده و ظاهراً از این افراط نیز مطلع بوده و حتی به شوخی، از نماهایی مثل نمای اکستریم کلوزآپ سطح کره ماه استفاده نموده است!

در مجموع، سگ های هار به عنوان یک فیلم اکشن سالم و جذاب و به عنوان نقطه مقابل فرمی آثار متعدد مبتنی بر نماهای ایستا و برداشت های بلند موجود در این جشنواره (که البته بیشتر آنها فیلم هایی پیروز و جذاب هستند) با همه نفس گیر بودنش لحظه تنفسی برای تماشاگر عادی و حتی تماشاگر حرفه ای جشنواره فراهم می آورد. این اکشن شاگردان مکتب لوک بسون طبیعتاً خالی از فکر هم نیست و همان قانون یادشده در سرانجام فیلم را می توان در خصوصش صادق دانست که هیچ چیز آن طور که به نظر می رسد، نیست.