هنرشان جهانی شده اما هنوز بیمه نیستند - یادداشت سریع

شهر جهانی زیلو در تکاپوی یک جشن بزرگی است؛ جشنی که جهانی شدن زیلو را به رخ جهانیان بکشاند. بسیاری میبد را با صنایع دستی، صنعت کاشی و سرامیک، سفال و تولیدات سفالینش می شناسند اما این روزا هر کجا نام میبد می آید، از یک هنرصنعت جهانی صحبت است، هنری که قدمت طولانی آن به قبل از میلاد بازمی گردد و اینک آن را به عنوان خاستگاه هنر زیلو می شناسند.

در روزگاری نه چندان دور بسیاری از مردمان این دیار برای گذراندن زندگی خود زیلو را به عنوان شغل اصلی شان انتخاب نموده بودند و روزگار را از این طریق می گذراندند به نحوی که کودک، جوان، میانسال و سالخورده، همه و همه زیلوباف بودند و آن را از آبا و اجداد خود به ارث برده و سینه به سینه منتقل می کردند به طوری که حتی امروز که می نگریم می بینیم مسئولان شهرستان میبد هم دستی برآتش دارند و بعضاً نیز زیلوبافی را تجربه نموده اند.

اما زیلوبافان در آستانه جشن جهانی زیلو چه خواسته هایی از مسئولان دارند؟

سعید اشتری، یکی از زیلوبافان شناخته شده میبد در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران می گوید: جهانی شدن هنر زیلوبافی انتها راه نیست بلکه شروع راهی سخت است که مسئولان باید برای آن کمر همت را محکم ببندد.

او می گوید: زیلوبافی، عشق و علاقه می خواهد اما در این جهت مسائلی وجود دارد که باید برطرف گردد تا رغبت بیشتر جوانان در زیلو بافی به این هنر مضاعف گردد.

اشتری، نداشتن یک بازارچه زیلو در شهرستان میبد را خواهان می گردد و اضافه می نماید: مسئولان بدانند زمانی که هنر زیلوبافی به عنوان یک محل درآمد و کسب و کار محسوب می گردد، یک بازارچه بزرگ در خور شهر جهانی نیز باید وجود داشته باشد تا عرضه و تقاضا دچار مشکل نگردد.

به اعتقاد وی، باید کارگاه های بزرگ ویژه بانوان و آقایان زیلوباف به صورت مجزا در شهر جهانی زیلو دایر گردد هرچند که قبل از ثبت جهانی حمایت خوبی نیز از سوی مسئولان نمی شد.

اشتری مهمترین مسئله و دغدغه زیلوبافان را بیمه آنها عنوان و اظهار می نماید: مشکل اصلی زیلوبافان، نداشتن بیمه و پشتوانه ای برای آینده آنهاست و این امر موجب شده که کمتر جوان ها به زیلوبافی روی آورند.

وی تاکید می نماید: یکی دیگر از مسائل زیلوبافان شهرستان، بازاریابی این هنر صنعت است و به نظر می رسد که زیلوی میبد احتیاج به شناخته شدن دارد و تا زمانی که در بازارهای خارجی عرضه نگردد، نمی توان آن را یک هنر جهانی دانست.

وی خواهان حمایت زیلوبافان از سوی دولت به ویژه برای حضور در نمایشگاه های خارجی و داخلی با توجه به هزینه های گزاف این کار می گردد و اضافه می نماید: برای حمایت از خریداران و با توجه به دو برابر شدن نرخ مواد اولیه زیلوبافی، مسئولان می توانند نخ یارانه ای در اختیار زیلوبافان قرار دهند و از این طریق هم از مردم و هم از هنرمندان زیلوباف حمایت نمایند.

هنرمند زیلوباف میبدی تاکید می نماید: مسئولان بدانند اگر زیلوی میبد حمایت نگردد در آینده ای نزدیک دچار رکود خواهد شد و این به نفع یک شهر جهانی نخواهد بود.

عبدالکریم غنی پور، یکی دیگر از هنرمندان زیلوباف میبد که صفر تا صد زیلوی میبد را در سینه خود پرورانده و بیش از 50 سال به شغل زیلوبافی مشغول است، به خبرنگار خبرنگاران می گوید: مشکل اصلی زیلوبافان، بیمه آنهاست و با وجود پیگیری های متداول، متأسفانه زیلوبافان میبدی بیمه نیستند و این مشکل اگر از طرف مسئولان حل و فصل گردد، بسیاری از جوان ها رغبت پیدا می نماید تا به سمت زیلو بافی روی آورند و آن را به عنوان یک حرفه در پیش بگیرند.

وی در آستانه جشن جهانی زیلو، عنوان می نماید: اگر مشکل بیمه زیلوبافان حل گردد، حلاوت شیرینی این جشن چند برابر خواهد شد.

مشکل بازاریابی، نبود تبلیغات گسترده، ارائه کم تسهیلات بانکی و کم بهره برای رونق کسب و کار زیلو، کمبود دستمزد زیلو بافان با توجه به تورم و گرانی، بالا بودن هزینه های مواد اولیه و نخ زیلو از دیگر مواردی است که غنی پور به آنها اشاره می نماید.

سیدعلی اکبر امامی، علیرضا سقاچی، سید رضا سید الحسینی، حسین زارعی و قربانعلی سقایی از دیگر هنرمندان زیلوباف میبدی هستند که در آستانه جشن جهانی زیلو از مسئولان می خواهند تا بیمه زیلوبافان را مورد توجه قرار دهند و با توجه و گرانی بازار و کمبود دستمزد زیلوبافان و بالا بودن هزینه های زندگی، حمایت ویژه ای برای زیلوبافان در نظر بگیرند و این نوید را در جشن جهانی زیلو به زیلو بافان هدیه دهند.